Wordt Trump de nieuwe President?? Het zal toch niet…
New Plymouth is een tamelijk rustig stadje in deze tijd van het jaar. Het is de toegang tot de Taranaki regio met Mount Taranaki in het centrum. De top ligt op iets van 2.500 meter en zou goed te hiken zijn in een dag. Helaas is het daarvoor nog een beetje vroeg in het jaar. Op de top is het een graadje of 15. Onder nul. Je hebt icepicks en strap-on ijzers nodig om er te komen. Jammer.
De Sunflower Inn waar ik blijf is dus ook vrij rustig. Ik volg er met enkele Amerikanen en anderr=e reizigers, de uitslagen van de Amerikaanse Presidentsverkiezingen. Terwijl langzaam aan duidelijk dat Donald Trump zou gaan winnen, werd de stemming voelbaar minder. Toen de uitslag eenmaal bekend was heerste er een zowat een grafstemming. Iedereen was er stil van…
Govett Brewster Center
De volgende dag ga ik rustig de stad in. Eerst even langs de I-site (de lokale VVV), en daarna naar het Govett Brewster Center voor moderne kunst. Mijn brein is niet echt gemaakt om dat te begrijpen, dus ik heb het gebouw uitgebreid zitten bewonderen. De architect heeft de voor- en zijgevel vormgegeven als een soort gordijn. In de vouwen had hij ramen gemaakt waardoor je binnen een erg mooi effect van strijklicht op het kale beton krijgt. Opvallender was dat het gebouw aan de buitenzijde is bekleed met gepolijst roestvast staal. Met andere woorden: de hele gevel is een grote spiegel. Door het spiegeleffect en de golven van het ‘gordijn’ valt het gebouw bijna weg in de omgeving, maar toch niet helemaal.
De architectuur past helemaal bij het werk van kunstenaar Len Lye. Hij werkt veel met kinetische energie en beweging. Op de kade van New Plymouth staat een werk van hem: De Wind Wand. Een enorme mast die met de wind meebeweegt. Toen ik vertrok boog de Wand helemaal over de weg heen! Dat was wel tekenend voor het weer deze weer. Winderig, koud en nat.
Tussen de middag zit ik in een kleine court yard aan Queen Street en kom ik Bonny weer tegen. Zij was er ook voor de lunch. Ik had wel gedacht dat ik haar nog eens tegen zou komen. Verder die dag niet veel gedaan. Beetje gewandeld, boodschappen gedaan en ’s avonds nog wat werk gedaan.
Ik wil niet te lang in New Plymouth blijven. Het weer is slecht en ik merk dat die InterCity bussen niet zo praktisch zijn als ze lijken. Ze zijn goed om van de ene plek naar de andere te gaan, maar als je een excursie wilt doen heb je apart vervoer nodig. En dat is tamelijk prijzig. Dus ik wil snel naar Auckland op zoek naar een auto.
Het Goblin Forest in de regen!
Omdat ik niet lang wil blijven ben ik ondanks het weer toch naar Mount Taranaki gegaan. De hele ochtend in de regen gelopen en vanwege de lage bewolking heb ik de hele dag niet verder kunnen zien van een meter of 50. Toch was het een leuke dag. Als je eenmaal stopt te proberen droog te blijven kun je ook echt genieten van het bos. Het is een oud bos en vanwege de regen liepen er overal watertjes. Het pad is een kabbelend beekje geworden, rivieren die normaal droog staan waren nu een uitdaging om over te steken. De rododendrons staan in bloei en er hangen allerlei mossen aan de takken omlaag.
Rond de middag ben ik terug in het visitor center en kan ik m’n kleding en schoenen drogen. De mevrouw van de balie is erg behulpzaam en ik kan het goed met haar vinden. Het blijft erg stil in het gebied, vanwege het weer zijn er maar weinig mensen. Ik blijf de hele dag wat kleine hikes doen om daarna steeds weer bij het center terug te komen en even op te warmen.
Verschillende eetgewoonten
Het waren wat stille dagen met weinig ontmoetingen. ’s Avonds arriveren er een boel mensen in het hostel en ik babbel wat met een Duitse. Ze is 5 weken op rondreis en ze legt het tempo nogal hoog. Dat doen meer mensen, even snel hierheen, daarheen en nog even gauw dit tussendoor. Iedereen doet de high-lights zoals de Tongariro Crossing of Queenstown. De een reist per bus zoals ik, de ander liftend. De Duitser in het bed onder het mijne gooit er gewoon een bak geld tegenaan en huurt een auto voor acht weken. Het is dan ook niet vreemd dat zijn avondeten bestaat uit niets meer dan een gekookte halve bloemkool. Vier dollar zegt ie, de andere helft is voor morgen.
Gelukkig zijn mijn diners wat vooruit gegaan. Vandaag heb ik pasta met tomatensaus, paprika, champignons en een pepertje. Niet moeilijk maar het gaat er goed in. Vlees is hier tamelijk duur en ik kan het niet goed bewaren, dus ik houd het maar bij vegetarisch.
’s Avonds maak ik plannen voor de rest van de week. Een beetje laat maar het hostel in Waitomo had nog een plek voor twee nachtjes. Maandag reis al ik door naar Auckland, iets eerder dan ik van plan was, maar er is tussen Waitomo en Auckland niet zoveel te doen waar ik met de InterCity kan komen. In Waitomo liggen de wereldberoemde Glow Worm Caves. Morgen ga ik proberen een black-water-tour te boeken!
