The Windy City
Vandaag de laatste dag in Wellington. Beetje een vreemd en dubbel gevoel. Vanwege m’n griepje heb ik niet alles kunnen doen wat ik wilde, maar tegelijkertijd ben ik blij op weg te gaan. Maar eerst vandaag nog. Zondag. Een erg winderige en natte dag. Wellington doet z’n naam als Windy City vandaag eer aan. In de avond waait het harder dan ik op de Hollandse kust ooit heb meegemaakt. Ik heb expres even een rondje gelopen, want ja dat moet je toch even ervaren.
Zondag was verder een rustige dag. ’s Morgens nog wat werk gedaan (soh, ook weer af), een wasje gedraaid (hè das weer lekker schoon), een boodschapje gedaan (je mot toch wat eten hè) en lekker veel zitten nixen. Aan het eind van de middag nog een poos zitten praten met een Duitse. Ze was al een maand aan het rondtrekken en reisde nu door naar Tonga één van die Polynesisch eilanden. Ze heeft een punt. Want ja, hoe vaak kom je nu eenmaal aan de andere kant van de wereld? Gewoon twee weekend vakantie. Want ja dat reizen is ook best vermoeiend…
De eerste stop: Paraparaumu
Maandag is het dan zover. Ik heb gisteren al m’n spullen gepakt dus ik heb tijd over. Ik puzzel nog wat om al m’n eten in m’n tas te krijgen en dan uitchecken en op weg naar de bus. Hier in Nieuw Zeeland zijn er wel treinverbindingen, maar de bus is de belangrijkste vorm van OV. Ik heb een soort van prepaid kaart waarmee ik 15 uur mag reizen. Ik kan gewoon online boeken en zo opstappen.
De reis was niet erg aangenaam. Vanwege het natte weer was het in de bus erg vochtig, en tot overmaat van ramp was ik misselijk van het geschommel op de wat hobbelige wegen. Volgende keer dan maar wat meer voorin gaan zitten. Ik merk meteen een ander nadeel van reizen per bus: hij brengt je alleen van plaats naar plaats, als je een hike wilt doen moet je iets anders regelen. En dan is het OV ineens toch wat minder praktisch als in de stad.
Gelukkig was de busreis vandaag maar kort. Een uur later stond ik in Paraparaumu, een kustplaatsje net boven Wellington. Hier zijn mooie zandstranden en duingebieden zoals Holland die ook kent. Ik besluit de paar kilometer van de busstop naar het hostel te lopen, even wat frisse lucht. Ik kom uit in Paraparaumu Beach. Er is niet echt een boulevard maar meer een weg met wat eettentjes aan de ene kant en een park tussen de duinen en de zee aan de andere kant. Het schijnt dat er hier hele bijzondere plekken zijn om de zonsondergang te bewonderen.
Beetje jammer alleen dat het al de hele dag regent… Het strand is troosteloos en verlaten. De paar mensen die er zijn zitten in hun auto’s op het strand. In de eettentjes zitten vooral oudere mensen en in het park loopt een man de hond uit te laten. Volgens mij ligt Scheveningen er nu ook zo bij… Aan alles kun je zien dat ik het verkeerde seizoen heb uitgezocht om hierheen te komen.
En het weer gaat de komende dagen niet veel beter worden, dus ik besluit m’n reisplannen wat aan te passen. Ik wilde nog stoppen in Whanganui, maar ik besluit woensdag al door te reizen naar New Plymouth. Met dit weer kun je in de natuur toch niet veel doen, dus ik kom hier later in de zomer nog wel naar terug. Daar komt bij dat er hier in februari een groot sportevenement is: de Master Games. 10 dagen lang worden er wedstrijden gehouden in 55 verschillende sporten. Iedereen kan zich inschrijven. Als het dan geen goed weer is….
Wel heb ik vandaag een hele poos zitten praten met een Nieuw Zeelander die de laatste 16 jaar in Australië heeft gewoond. Hij is opgegroeid in een klein plaatsje boven Napiers op de oostkust en heeft veel van NZ gezien. Hij had vele goede tips over waar heen te gaan en wat te doen. Hij vond ook dat ik het beste een auto of een campertje kon gaan zoeken. Hoewel hij ook vaak gelift heeft. Dat heb ik afgelopen week al van meerdere mensen gehoord. Misschien dat ik dat ook eens probeer. Kost niets en je hebt de kans leuke mensen te ontmoeten.
Hij vertelde dat hij net terug was uit Australië en nu bezig was om als piloot aan de slag te gaan. Hij vertelde dat hij hier op het lokale vliegveld aan de slag kom in een klein vliegtuigje op binnenlandse diensten, maar dat hij volgende week in Auckland bij een airliner mocht komen voor een interview om als piloot op een 737 te vliegen. Zo was de dag toch niet helemaal verspild.
